Wigierski Park Narodowy- obejmuje faliste i pagórkowate tereny w środkowej części Pojezierza Wschodniosuwalskiego, przechodzące na południu w obszary Równiny Augustowskiej. Charakteryzuje się typowym krajobrazem polodowcowym, ukształtowanym przez lodowiec w czasie ostatniego zlodowacenia. W jego granicach znalazły się 42 jeziora (Wigry, Pienty, Mulaczysko, Krusznik, tworzące tzw. Zespół Jezior Wigierskich) i 6 rzek, stanowiące najcenniejsze elementy przyrody Parku. Przez środek Parku przepływa rzeka Czarna Hańcza, płynąca szeroką zatorfioną doliną, tworzącą liczne zakola. Rzeka przecina jezioro Wigry i łączy się z Kanałem Augustowskim. Większa część Parku jest zalesiona. Dominują tu bory sosnowe. Ponadto występują tu: bory i lasy mieszane leszczynowo - świerkowe, grądy, podmokłe olsy i liczne torfowiska.
•Rok
utworzenia: 1989
•Logo: bóbr europejski
•Chronione
gatunki zwierząt: lis,
jenot, kuna leśna, wilk, łoś, jeleń szlachetny, sarna, dzik, bóbr europejski;
łabędź niemy, mewa śmieszka i srebrzysta.
•Chronione
gatunki roślin: lipa
szerokolistna, dąb bezszypułkowy, buk zwyczajny, świerk pospolity; przylaszczka
pospolita, wawrzynek wilczełyko, lilia złotogłów.
•Lokalizacja:
woj. podlaskie
•Powierzchnia
(km2): 149,86
•Szczególne
walory: park charakteryzuje się
mozaiką lasów, jezior, łąk, pól uprawnych i zadrzewień w otwartym, pofałdowanym
terenie. Krajobraz parku urozmaicają morenowe wzniesienia, czyli różnego
rodzaju pagórki, wzgórza i wały utworzone przez lodowiec. Od innych parków narodowych
odróżnia go ogromna różnorodność ekosystemów wodnych o łącznej powierzchni 2732
ha (18 % parku).
•Warto
odwiedzić: Muzeum Wigier
Biebrzański Park Narodowy- w granicach Parku znalazł się dawny rezerwat Czerwone Bagno.
Biebrzański Park Narodowy leży w północno-wschodniej części Polski. Obejmuje znaczną część Kotliny Biebrzańskiej. Znaczna część parku to największy i najbardziej naturalny w Polsce oraz w Europie kompleks torfowisk. Zatorfioną dolinę Biebrzy otaczają wysoczyzny morenowe. W strefie przykorytowej Biebrzy niewielkie powierzchnie zajmują iły, muły i piaski.
Biebrzański Park Narodowy leży w północno-wschodniej części Polski. Obejmuje znaczną część Kotliny Biebrzańskiej. Znaczna część parku to największy i najbardziej naturalny w Polsce oraz w Europie kompleks torfowisk. Zatorfioną dolinę Biebrzy otaczają wysoczyzny morenowe. W strefie przykorytowej Biebrzy niewielkie powierzchnie zajmują iły, muły i piaski.
•Rok
utworzenia: 1993
•Logo: batalion
•Chronione
gatunki zwierząt: nietoperze,
nornik północny, wilk, wydra, łoś i bóbr
•Chronione
gatunki roślin: dominują obszary
nieleśne: turzyca zaostrzona, turzyca sztywna, turzyca tunikowa i gorysz błotny oraz
mechowiska; drzewa: olsza czarna i szara, brzoza brodawkowata i omszona, sosna
pospolita.
•Lokalizacja:
woj.podlaskie
•Powierzchnia
(km2): 592,23
•Szczególne
walory: cenne przyrodniczo
ekosystemy bagien Biebrzańskich, chronią rozległe i prawie niezmienione
dolinowe torfowiska z unikalną różnorodnością gatunków roślin i zwierząt.
Dolina Biebrzy została uznana przez BirdLife International za ostoję ptaków o randze światowej.
•Warto
odwiedzić: CEiZ BPN w Osowcu -
Twierdzy, Kanał Augustowski, Muzeum Lipskiej Pisanki, "Ptaki biebrzańskich
bagien" - wystawa rzeźbiarska.
Narwiański Park Narodowy- głównym
celem utworzenia Narwiańskiego Parku Narodowego jest ochrona ekosystemów
podmokłych i wodnych. Park obejmuje obszar bagiennej Doliny Górnej Narwi.
Dolinę wypełniają torfy, zalegające na płytkich mułach lub iłach oraz
bezpośrednio na piaskach. Walory przyrodnicze Parku to przede wszystkim
unikatowy system doliny rzeki Narwi z bogatymi zespołami roślinnymi i zwierzęcymi.
Objęty ochroną odcinek dolny Narwi bywa nazywany Polską Amazonką. Dolina Narwi
składa się z szeregu rozszerzonych basenów, przypominających przełomy rzeczne. Rzeźba
terenu Parku ukształtowała się podczas zlodowacenia środkowopolskiego. Cofający
się lodowiec pozostawił po sobie bryły martwego lodu. Wytopienie się
największych brył dało początek dzisiejszej Dolinie Narwi. Największymi
walorami doliny Narwi na obszarze Narwiańskiego Parku Narodowego: duży stopień
naturalności, osobliwość układów hydrologiczno-siedliskowych, bogactwo flory i
fauny. Niemal całą dolinę wypełnił ekosystem bagienny z całą siecią
rozgałęzionych koryt rzecznych, z mozaikowym układem rozlewisk, siedlisk
bagiennych i lądowych.
•Rok
utworzenia: 1996
•Logo: błotniak stawowy
•Chronione
gatunki zwierząt: bóbr
europejski, piżmak, lis, jenot, borsuk, wydra, kuna, tchórz zwyczajny,
gronostaj, łasica łaska, norka amerykańska, gacek brunatny i nocek rudy;
•Chronione
gatunki roślin: Dominujące
zbiorowiska roślinności bagiennej: zbiorowiska wielkoturzycowe, zbiorowiska szuwarowe. Na obrzeżach doliny występują:
zbiorowiska łąk, zakrzaczenia wierzbowe, lasy olsowe.
•Powierzchnia
(km2): 73,5
•Szczególne
walory: unikatowy charakter
rzeki Narwi, która została zakwalifikowana do systemu rzek anastomozujących (płynie wieloma
korytami, które rozdzielając się i łącząc tworzą nieregularną, skomplikowaną
sieć), wielkim bogactwem Parku i skraju doliny jest obecna tu awifauna.
•Warto
odwiedzić: Muzeum Wnętrz
Pałacowych, Muzeum Archeologiczno - Etnograficzne, Synagoga Oddział Muzeum
Podlaskiego, Galeria Narwiańska, Dwór w Kurowie, Ścieżka przyrodnicza "Kładka wśród bagien”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz